ครอบครัว แม่เปิ้ล น้องสิริน

"การเดินทาง  “เส้นทางสายนมแม่”  เหนื่อยกันทุกคน ไม่มีใครราบรื่น แต่อยู่ที่เราจะเดินไปได้ไกลแค่ไหน ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก ใครจะเดินสั้นๆ หรือใครจะเดินยาวๆ อยู่ที่เงื่อนไขของแต่ละคน ที่จะพาเราไปสู่จุดหมายปลายทาง" 

 จุดเริ่มต้นที่ให้ลูกกินนมแม่

ช่วงระหว่างตั้งครรภ์จนถึงก่อนคลอดลูก แม่เปิ้ลไม่มีความรู้เกี่ยวกับนมแม่เลย รู้แค่ว่า น้ำนมเหลือง หรือ Colostrum เป็นสิ่งที่มีประโยชน์ เป็นความรู้ที่เคยเรียนสมัยที่เรียนวิทยาศาสตร์ ก็คิดแค่ว่าถ้าคลอดลูกเรามีน้ำนมเหลืองก็จะเอาให้ลูกกินได้ ส่วนวิธีการหรือขั้นตอนก็ยังไม่ได้คิดวางแผน แม่เปิ้ลเคยมีประสบการณ์การเลี้ยงหลาน ก็คือชงนมผงใส่ขวดให้กิน สิ่งแวดล้อมก็จะเป็นนมผง ไม่มีภาพจำของการให้ลูกกินนมจากอกแม่เลย 

ระหว่างตั้งครรภ์แม่เปิ้ลเคยไปเยี่ยมญาติสามีที่มีลูกอ่อน แล้วเห็นเขาให้ลูกกินนมจากเต้าเลย โดยที่ไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่ด้วยหรือไม่ ตอนนั้นก็ยังหันไปพูดกับสามีว่าถ้าเรามีลูกเราคงไม่กล้าให้นมลูกกินต่อหน้าคนอื่นแบบนี้หรอก เราอาย ตอนนั้นสามีก็ไม่ได้พูดอะไร แต่มองด้วยสายตาที่ไม่เห็นด้วย

ก่อนคลอด แม่เปิ้ลได้ซื้อเครื่องปั๊มนมไว้ 1 เครื่อง เพราะว่าเห็นคนอื่นที่มีลูกเขามีการเตรียมเครื่องปั๊มนมและเตรียมตู้เย็นไว้เก็บน้ำนม วิธีการเลือกเครื่องปั๊มนม คือ เลือกรุ่นที่ สวย น่ารัก ราคาถูก แล้วก็เหมาะกับการทำงาน เพราะปกติระหว่างทำงานแม่เปิ้ลจะต้องมีเดินไปเดินมาตลอด ตอนนั้นตัดสินใจเลือกซื้อเครื่องปั๊มนม “ยูฮา” ราคาประมาณสองพันกว่าบาท แต่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับการปั๊มนมเลย รู้แค่ว่าต้องมีเครื่องปั๊ม แล้วอีกซักพักก็จะหาซื้อตู้เย็น

เข้าเต้าครั้งแรกที่โรงพยาบาล

พอถึงวันคลอด แม่เปิ้ลผ่าคลอดตอนอายุครรภ์ 38 สัปดาห์ ผ่าคลอดตอนประมาณบ่ายโมงกว่า แต่กว่าจะไปให้นมลูกครั้งแรก คือ ประมาณ 7 โมงเช้าของอีกวัน ตอนนั้นก็ไม่มีความรู้สึกว่าจำเป็นต้องรีบไปให้นมลูก เพราะร่างกายยังไม่พร้อมและยังเจ็บแผลผ่าตัดด้วย 

ที่โรงพยาบาลที่แม่เปิ้ลคลอดไม่ได้มีการสอนวิธีการเข้าเต้า เขาแค่ให้เราทำความสะอาดหัวนม ให้เอานิ้วคีบหัวนมใส่ปากลูก แต่ไม่ได้สอนว่าต้องอมลานนมให้มิด ไม่ได้สอนว่าต้องเข้าเต้าท่าไหน ตอนแรกคลอดจะมีคุณหมอบอกว่าควรให้กินนมแม่ แต่ไม่ได้สอนการเข้าเต้า

แต่โชคดีว่าลูกสามารถดูดเต้ากินนมได้ตั้งแต่แรก ก็เป็นเรื่องที่แม่เปิ้ลตกใจเหมือนกัน เพราะเราไม่เคยรู้สึกว่าจะต้องให้ลูกกินนมแบบนี้ แต่ลูกเก่งมาก เขางับเต้าแล้วก็ดูดนมได้เองตั้งแต่ครั้งแรกเลย เราก็ตกใจว่า ความรู้สึกนี้มันคืออะไร? เป็นความรู้สึกประหลาดใจกับครั้งแรกของการให้นมแม่ 

จากนั้นแม่เปิ้ลก็อยู่ รพ. ต่ออีก 2-3 วัน ตอนนั้นก็ยังไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องไปให้นมลูกกินนมจากเต้า ต้องไปให้ลูกกินนมตรงเวลา พยาบาลก็ชงนมผงให้ลูกกินตามปกติ

ช่วงลาคลอด 2 เดือนแรก ลูกกินนมจากเต้า 

พอกลับบ้าน ความที่ลูกดูดเต้าได้ตั้งแต่ครั้งแรก เขาก็สามารถเข้าเต้าและดูดนมต่อได้อย่างต่อเนื่อง โดยมีคุณพ่อเป็นคนช่วย พอลูกร้องคุณพ่อจะเป็นคนเตือนให้เอานมให้ลูกกิน ให้นมลูกกินจากเต้าเรา เพราะคุณพ่อคุ้นเคยกับสังคมที่ให้ลูกกินนมแม่ ลูกก็เลยได้เข้าเต้าไปโดยอัตโนมัติ แต่ถามว่าเข้าเต้าถูกวิธีไหม แม่เปิ้ลคิดว่าอาจจะไม่ค่อยถูกวิธี แต่ลูกก็สามารถกินนมได้ปกติและน่าจะได้ปริมาณน้ำนมมากเพียงพอ เพราะลูกไม่เคยมีปัญหาเรื่องน้ำหนักตัวหรือส่วนสูงตอนที่ไปหาหมอ 

ช่วงที่ลาคลอด 2 เดือน แม่เปิ้ลอยู่บ้านเลี้ยงลูกคนเดียว ส่วนสามีไปทำงาน บ้านญาติก็อยู่ห่างออกไป ก็เลยไม่มีใครมาช่วยเลี้ยง ระหว่างวันก็เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ทั้งวัน พอตอนเย็นสามีกลับถึงบ้านก็มาช่วยชงนมผงให้ลูกกิน เพราะยังไม่มีความรู้เรื่องน้ำนม ไม่รู้ว่านมจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นจนพอ อีกส่วนหนึ่งคือรู้สึกเหนื่อย เราต้องการพักผ่อน สามีก็เลยชงนมผงให้ลูกกิน ส่วนการปั๊มนมไว้เป็นสต๊อกก็ปั๊มแค่วันละ 1 รอบ ทั้งๆ ที่น้ำนมของแม่เปิ้ลมีเยอะมาก แต่รู้สึกว่าปั๊มไม่ไหว 

จากนั้นแม่เปิ้ลก็เริ่มหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต ก็เริ่มจาก “เพจแม่บี นมแม่แฮปปี้” ทางเพจสอนเกี่ยวกับให้ลูกกินนมแม่ แม่เปิ้ลเริ่มมีความรู้สึกดีๆ กับการให้ลูกกินนมแม่มากขึ้น เพราะเวลาให้นมลูก เรารู้สึกผ่อนคลาย ไม่เจ็บ ไม่เกร็ง รู้สึกดี ก็เลยให้ลูกกินนมไปเรื่อยๆ 

จนกระทั่งลูกอายุประมาณ 1 เดือน แม่เปิ้ลมีความรู้เพิ่มขึ้น ไม่ต้องใช้นมผงแล้ว รู้สึกว่ามีนมพอให้ลูกกินแน่นอน ก็เลยชะล่าใจ ปั๊มแค่วันละ 1 รอบ คิดว่าปั๊มแค่เท่าที่ไหว ตอนครบ 2 เดือน จะกลับไปทำงาน มีสต๊อกในตู้เย็นประมาณ 120 ออนซ์ 

กลับไปทำงาน บาดเจ็บจากการปั๊มนม

วันแรกที่กลับมาทำงาน แม่เปิ้ลปั๊มนมประมาณ 4-5 รอบ ปรากฏว่าเครื่องปั๊มนมทำให้หัวนมถลอก ตอนแรกยังไม่ทราบสาเหตุ ก็ไม่แน่ใจว่าเพราะใช้กรวยแฮนด์ฟรีหรือเพราะสาเหตุอื่น ด้วยความเจ็บก็เลยไม่กล้าปั๊มนมต่อ ก็เลยลองไปปรึกษาเพื่อนรุ่นน้องที่เขาปั๊มนมให้ลูกได้ 1-2 ปี ถ่ายรูปให้เขาดูว่าหัวนมถลอกยังไง คำตอบที่ได้จากรุ่นน้องคือ เป็นเรื่องปกติ ปั๊มนมก็เจ็บแบบนี้แหละ พอปั๊มไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จะหายเอง 

แต่แม่เปิ้ลก็สงสัยว่าว่า มันจริงเหรอ การปั๊มนมมันต้องเจ็บขนาดนี้เลยเหรอ แม่เปิ้ลก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าจะต้องมีเครื่องปั๊มนมที่ใช้แล้วไม่เจ็บ เลยเริ่มค้นหาข้อมูลเพิ่ม ก็มาเจอเพจร้านนมแม่ เห็นเครื่องปั๊มนม Ardo ซึ่งตอนนั้นจะมีบิวตี้บล็อกเกอร์รีวิวไว้ “ปั๊มอย่างไร ปั๊มไม่เจ็บ” แล้วแม่เปิ้ลก็ไปเห็นแฟนของเพื่อนผู้ชายเคยโพสต์รูปกรวยปั๊มของเครื่องรุ่นนี้ในเฟซบุ๊คเขา ก็เลยทักไปถามรายละเอียด เขาบอกว่าเครื่องนี้ราคาแพงนะ รู้สึกจะประมาณ 16,000 บาท แต่คุ้มมากและประหยัดมาก ปั๊มได้น้ำนมเยอะ หลังจากได้ข้อมูลหลายๆ ทางแล้ว ก็เลยนัดเข้าไปที่ร้านนมแม่ 

เปลี่ยนเครื่องปั๊มแล้วไม่เจ็บ แต่นมไม่เพิ่ม

ตอนที่เข้าไปที่ร้านนมแม่ครั้งแรก ที่แม่เปิ้ลคิดว่าอาการเต้านมคัดเต้านมแข็ง เต้านมอักเสบ ที่เคยเป็น หายเป็นปกติแล้ว แต่พอได้เจอกับโค้ชพี่ต่ายและโค้ชพี่เนตร โค้ชพี่เนตรบอกแม่เปิ้ลว่า “ปั๊มไม่เกลี้ยงเต้า” แม่เปิ้ลไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า “เกลี้ยงเต้า” คืออะไร? เวลาปั๊มไม่เกลี้ยงเต้า เต้านมจะหนัก ซึ่งแม่เปิ้ลไม่รู้มาก่อนก็คิดว่ามันคืออาการปกติ โค้ชพี่เนตรก็ช่วยเคลียร์เต้าให้ แล้วแม่เปิ้ลก็ตัดสินใจเช่าเครื่องปั๊มนม Ardo กลับมาใช้ 

ตอนที่เช่าเครื่อง Ardo เข้าใจว่ามีความผิดพลาดทางเทคนิคอะไรบางอย่าง ไม่มีโค้ชมาติดตามหรือสอบถามผลการใช้เครื่องเลย แม่เปิ้ลยังใช้เครื่องปั๊มไม่เป็น ปั๊มได้แค่วันแรก พอวันที่ 2 นมเริ่มตันอีกแล้ว 

แม่เปิ้ลก็รู้สึกเครียดเพราะต้องปั๊มนมให้ลูกทุกวันด้วยความที่ไม่ได้มีสต๊อกเป็นตู้ใหญ่แบบคนอื่น ก็เลยกลับไปหาข้อมูลในเพจร้านนมแม่ที่มีคนเข้าไปโพสต์เรื่องการใช้เครื่อง แล้วก็ไปโพสต์ว่า เริ่มจะท้อใจแล้ว ปั๊มนมไม่ออก พอดีพี่เก๋เห็นข้อความและติดต่อหาแม่เปิ้ล เพื่อมาเป็นโค้ชให้แม่เปิ้ลประมาณ 2-3 สัปดาห์ 

คำแนะนำของพี่เก๋คือ ให้ใช้ Ardo ร่วมกับเครื่องปั๊มนมเครื่องเก่า เพื่อให้ร่างกายปรับให้ชินกับ Ardo เพราะร่างกายแม่เปิ้ลชินกับเครื่องปั๊มนมแรงๆ มาก่อน น้ำนมเลยไม่ค่อยออก หลังจากใช้ได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ก็ปั๊มนมได้ปริมาณมากขึ้น แต่แม่เปิ้ลก็ยังคาดหวังว่าปั๊มนมให้ได้เยอะๆ เหมือนคนอื่น ตอนนั้นแม่เปิ้ลคิดว่าการที่จะประสบความสำเร็จในการปั๊มนมคือ ต้องได้น้ำนมเยอะๆ มีสต๊อกเต็มตู้หรือล้นตู้ ทำไมเราเปลี่ยนมาใช้เครื่องที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว แต่ทำไมปริมาณน้ำนมไม่เพิ่ม 

เปลี่ยนเครื่องปั๊มนมอีกครั้ง มีความเข้าใจมากขึ้น

ปริมาณนมที่ปั๊มได้ขณะนั้น ก็คือ 16 ออนซ์ ซึ่งความจริงก็เพียงพอให้ลูกแล้ว เพราะตอนแม่เปิ้ลกลับบ้านลูกก็เข้าเต้าด้วย แต่แม่เปิ้ลคาดหวังที่จะได้น้ำนมเยอะกว่านี้ จึงตัดสินใจกลับไปที่ร้านนมแม่อีกครั้ง ไปปรึกษาโค้ชพี่เนตร 

โค้ชพี่เนตรแนะนำว่าเครื่องปั๊มนม Unimom  น่าจะเหมาะกว่า Ardo  พอแม่เปิ้ลได้ลอง Unimom ก็รู้สึกดี รู้สึกว่าจี๊ด ก็เลยได้ Unimom กลับมาใช้ ปั๊มนมที่บ้าน 2 เวลา และที่ทำงาน 3 เวลา ได้นมประมาณ 14-15 ออนซ์ โดยที่แม่เปิ้ลรู้สึกสบายมาก ไม่เจ็บ ปั๊มเพลินมาก

ย้อนกลับไปตอนที่แม่เปิ้ลใช้ Ardo ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย หลับค่าเครื่องปั๊มบ่อยมาก เพียงแต่ตอนนั้นยังไม่เข้าใจสรีระของตัวเอง ไม่เข้าใจธรรมชาติของร่างกาย ตอนที่แม่เปิ้ลเจอเครื่องปั๊มนม Ardo ตอนนั้นลูกเกือบ 3 เดือนแล้ว ซึ่งปริมาณน้ำนมจะสูงสุดช่วง 3 เดือนแรก หลังจากนั้นฮอร์โมนก็จะเริ่มลดลง ตอนใช้ Ardo ก็ปั๊มนมได้ตามเกณฑ์ปกติ ไม่ได้น้อย เพียงแต่แม่เปิ้ลเห็นคนอื่นปั๊มนมได้เต็มตู้ ก็ คาดหวังว่าตัวเองต้องได้แบบนั้นบ้าง ก็เลยทำให้รู้สึกไม่ประทับใจเครื่องปั๊มนม Ardo เท่าที่ควร

เครื่องปั๊มนมทั้ง Ardo และ Unimom ไม่ได้ทำให้แม่เปิ้ลมีอาการเจ็บปวดใดๆ เลย แต่สำหรับ Unimom แม่เปิ้ลรู้สึกว่าปรับเข้ากับร่างกายได้ดีกว่า ก็ปั๊มนมเรื่อยมา ลูกได้กินนมแม่ล้วนๆ จนอายุครบ 1 ปีเต็ม ตอนแรกก็มีเสียใจนิดนึงตรงที่ต้องมีนมผงเสริม แต่ความโชคดีของแม่เปิ้ลคือคนช่วยเลี้ยงลูกเป็นญาติกัน ตัวเขามีประสบการณ์การให้นมแม่มา 2 ปีกว่า แล้วก็เคยเลี้ยงเด็กที่มีแม่ปั๊มนมส่งให้เหมือนกัน เขามีความรู้ในการเก็บรักษาการจัดการ เขาก็เป็นกำลังใจให้ เชียร์ให้ปั๊มไปจนกว่าจะไม่มีน้ำนม 

ตอนที่เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ถึงตอน 1 ปี ปริมาณน้ำนมก็เริ่มลดลง แต่แม่เปิ้ลก็ยังให้กินนมแม่อยู่ แล้วก็ปั๊มอยู่เรื่อยๆ จนเริ่มเข้าปีที่ 2 น้ำนมก็ลดลงจริงๆ ตอนหลังบางวันได้ไม่ถึง 10 ออนซ์ ก็หยุดปั๊มนมตอนลูกได้ 2 ปี 

ตอนนี้ลูกอายุ 2 ปี 9 เดือน ยังกินนมจากเต้าอยู่ เวลาแม่เปิ้ลกลับบ้านลูกก็ยังขอกินนม ขอเข้าเต้าอยู่ เรารู้สึกว่าการให้นมลูกเป็นการสร้างความผูกพันระหว่างแม่กับลูก  เราได้หยุดงานแค่สัปดาห์ละ 1 วัน จึงมีเวลาให้ลูกน้อยมาก กว่าจะได้เจอลูกคือตอนเย็นหรือตอนเข้านอน ตอนกลางคืนนอนลูกก็ยังมาหา มาขอกินนมแม่อยู่ แม่เปิ้ลก็รู้สึกว่าเป็นการเยียวยาให้ตัวเองด้วย เวลาเจอปัญหาหรืออุปสรรคต่างๆ ได้ให้ลูกนอนตัก ให้กินนม มองตากัน ทำให้เรารู้สึกดี รู้สึกรักเขา เขาสามารถเป็นแรงบันดาลใจให้เราก้าวผ่านปัญหาและอุปสรรคได้เสมอ

น้องเข้าเต้าได้ตั้งแต่ตอนที่อยู่โรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลมีส่วนสนับสนุนการเข้าเต้ามากน้อยเพียงใด 

ตอนที่แม่เปิ้ลฝากครรภ์ที่ รพ. นวมินทร์ 9 ทางโรงพยาบาลจะสอนเรื่องทั่วๆ ไปเตรียมพร้อมเกี่ยวกับการมีลูก ตอนวันที่คลอดคุณหมอแนะนำว่าให้ลูกดูดนมแม่ข้างละประมาณ 15 นาที แต่ไม่มีการสอนการเข้าเต้า 

แม่เปิ้ลเห็นว่ามีพยาบาลบางท่านที่ให้คำปรึกษาสอนการเข้าเต้าให้กับแม่ที่เคยมาฝากครรภ์ที่เขารู้จักคุ้นเคยกันเป็นการส่วนตัว แต่โรงพยาบาลไม่มีการจัดเป็นคลินิกนมแม่เป็นการสำหรับการสอนเข้าเต้าให้คุณแม่ ซึ่งน่าเสียดาย เพราะบางคนเข้าเต้าไม่ได้ ลูกต้องกินนมจากขวดอย่างเดียว แม่ก็เหนื่อยจากการปั๊ม สุดท้ายปั๊มไม่ไหว ก็ต้องหยุดให้นมแม่ ไปให้นมผงแทน ก็จะเสียโอกาสเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ไป  

ช่วงเปลี่ยนเครื่องปั๊มนมจากเครื่องเดิมมาเป็นเครื่องใหม่ ร่างกายมีความเครียดแค่ไหน

ก็ค่อนข้างเครียดพอสมควรนะ เพราะช่วง 2 เดือนแรกหลังคลอด ภาวะทางร่างกายและจิตใจของเราไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกเหนื่อยและเพลียมาก มีปัญหาด้านความรู้สึกและอารมณ์ รู้สึกว่าคนรอบข้างไม่เข้าใจ รู้สึกหวงลูกมาก ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ลูก ไม่พอใจ ไม่อยากให้ใครมาแนะนำหรือสอนอะไร รวมทั้งเราจำเป็นต้องกลับมาทำงานภายใน 2 เดือน ทั้งร่างกายทั้งสภาวะที่เปลี่ยนแปลงจากเดิม จากที่เคยอยู่กัน 2 คนสามีภรรยา พอมาถึงวันนี้มีลูกเพิ่มมาอีก 1 คน  ต้องรับผิดชอบทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องงานมากขึ้น ก็มีผลให้เกิดมีความเครียด  

คุณพ่อมีส่วนร่วมในการช่วยเลี้ยงลูกหรือให้กำลังใจอย่างไรบ้าง

คุณพ่อไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูด แต่เป็นคนที่แสดงออกทางการกระทำ คุณพ่อหยุดงานทุกวันเสาร์อาทิตย์และช่วยเลี้ยงลูก ช่วยป้อนนมลูกในปริมาณที่พอเหมาะ ไม่ป้อนเยอะเกินความต้องการของลูก แม่เปิ้ลจะเห็นว่าคุณพ่อจะใช้นมค่อนข้างประหยัด เพราะคิดว่าถ้าใช้นมเยอะเกินไปเราจะรู้สึกว่าสต๊อกจะหมดเร็ว แล้วจะเครียดกับการต้องรีบปั๊มนมเพิ่ม เขาภูมิใจในสิ่งที่เราทำมาก แต่เขาไม่พูดกับเรา เคยได้ยินเขาไปคุยให้คนอื่นฟังว่า ปั๊มนมได้เยอะแยะเลย พอให้ลูกกินไปได้อีกนาน ถ้ามี 2 คนก็ยังมีพอให้ลูกกิน  

ตอนได้รับการติดต่อจากพี่เก๋ คุณแม่รู้สึกอย่างไร

แม่เปิ้ลดีใจที่ทางเพจร้านนมแม่ให้การสนับสนุน เพราะคิดว่าพี่เก๋เป็นตัวแทนของเพจของร้าน ที่ตอนแรกไม่ได้มีการติดตาม ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าน่าจะเป็นการตกหล่น พอได้รับการติดต่อมาก็ดีใจที่มีคนช่วยแก้ปัญหา ไม่ใช่เฉพาะพี่เก๋ แต่รวมถึงทุกคนในร้านนมแม่ ทุกคนให้การตอนรับอย่างดี เข้าใจเรา มีความเห็นอกเห็นใจ คอยให้คำปรึกษาตลอด ช่วงหลังแม่เปิ้ลปรึกษากับโค้ชแม่หน่อย โค้ชแม่หน่อยทำให้แม่เปิ้ลรู้สึกถึงความอบอุ่นเหมือนเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกัน มากกว่าเป็นลูกค้า เป็นห่วงเป็นใยเหมือนกับเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน

ถ้าเทียบร้านนมแม่ที่มีเครื่องปั๊มนมพร้อมโค้ช กับร้านขายเครื่องปั๊มนมอื่น ต่างกันอย่างไร

สำหรับที่อื่น ร้านค้าก็คือร้านขาย ความสัมพันธ์ก็เป็นคนขายกับคนซื้อ อย่างกรณีที่เจอปัญหาหัวนมถลอก ถ้าเป็นที่อื่นคงแนะนำให้เปลี่ยนกรวย แต่ที่ร้านนมแม่ทุกคนมองเราเป็นเหมือนคนในครอบครัว เราสามารถปรึกษาได้ทุกเรื่อง เช่น ตอนลูกไม่สบาย ก็พูดคุยปรึกษาได้ ไม่ใช่เป็นแค่ระหว่างลูกค้ากับร้านค้า 

อย่างแม่เปิ้ลที่ซื้อเครื่องมาตั้งนานแล้ว เคยไปใช้บริการนวดเต้า 2-3 ครั้ง แล้วหลังๆ นี้ก็ไม่ได้เข้าไป แต่ทุกวันนี้ก็ยังปรึกษาได้ตลอด ร้านนมแม่ยังคงให้คำปรึกษาและบริการดีอย่างต่อเนื่อง นี่เป็นจุดแข็งของร้านนมแม่ที่ลูกค้าประทับใจ 

แม่เปิ้ลก็ยังแนะนำเพื่อนๆ หลายคนให้ไปใช้บริการร้านนมแม่ ตัวเราเองอาจจะไม่สามารถพูดจาโน้มน้าวคนอื่นให้ทำเหมือนเราได้ เพื่อนแต่ละคนมีข้อจำกัดต่างๆ กัน แม่เปิ้ลอยากให้เด็กน้อยได้เกินนมแม่กันทุกคน กินได้ยาวนาน ก็เลยแนะนำเพื่อนๆ ให้ไปคุยกับโค้ชโดยตรง เพราะโค้ชมีความรู้ต่างๆ ประสบการณ์มากกว่า สามารถถ่ายทอดความรู้ สร้างความเข้าใจได้ดีกว่า และพร้อมที่จะเดินไปพร้อมๆ กับคุณแม่ทุกคน 

คุณแม่อยากขอบคุณใครบ้าง

คนแรกคือ ขอบคุณลูก “น้องสิริน”  เพราะจุดเริ่มต้นคือจากที่ลูกดูดนมแม่ได้เอง ถ้าวันนั้นลูกดูดนมไม่ได้ ลูกก็คงต้องกินจากขวด ตอนนี้ลูกคงต้องกินนมผงไปแล้ว 

คนที่สอง คือ คนที่ช่วยเลี้ยงลูก เป็นหลานสะใภ้ชื่อ คุณอรอุมา หรือม๊ะห์ลา ช่วยเลี้ยงลูกตั้งแต่อายุ 2 เดือนถึง 2 ปีครึ่ง โดยใช้นมแม่จากที่เราปั๊มออกมา เขามีความเข้าใจ คอยสนับสนุนให้กำลังใจ จะเรียกว่าเขาเป็นต้นแบบของแม่เปิ้ลก็ได้ ถึงแม้เขาจะไม่ได้ปั๊มนม เพราะเป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้าน แต่เขาให้นมลูกจากเต้าได้ยาวนาน แล้วก็เป็นคนที่คอยสนับสนุนเรา ให้กำลังใจให้เราปั๊มนม 

ขอขอบคุณ พี่ชาย พี่สะใภ้ (หนึ่งกับพี่ปุ๊) และเพื่อนชื่อ ดาด้า ที่คอยรับฟังปัญหาทุกอย่างด้วยความเห็นอกเห็นใจ เป็นที่ปรึกษา และช่วยปรับทุกข์ตลอด ด้วยฮอร์โมนต่างๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากการคลอดลูก ทำให้บางครั้งเราก็ไม่มีเหตุผล ใช้แต่อารมณ์ล้วนๆ ตอนนั้นสภาวะจิตใจเราแย่มาก แค่มีปัจจัยบางอย่างมากระทบนิดเดียว ทำให้เราคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ ทุกคนก็คอยรับฟังด้วยความเข้าใจ คอยให้กำลังใจ 

ขอบคุณ สามี ที่ช่วยดูแลเลี้ยงลูก ถึงจะสามีจะไม่ค่อยพูด พูดไม่ค่อยเก่งแต่ลงมือปฏิบัติ เขาทำให้เราตลอด เราก็สังเกตเห็นได้ 

แม่เปิ้ลเป็นมุสลิม ก็ขอขอบคุณพระเจ้า “พระอัลเลาะฮ์”  เพราะการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เป็นหนึ่งในหลักคำสอนของศาสนาอิสลาม การที่แม่มีนมให้ลูกกินถือว่าเป็นสิ่งที่พระเจ้าสร้างให้ เป็นสิ่งดีๆ ที่พระองค์ทรงมอบให้ ทำให้เราสามารถให้นมลูกได้ยาวนานขนาดนี้ สร้างความสุข ความภูมิใจ สุขภาพที่แข็งแรง และสติปัญญาที่ดีและสมบูรณ์ให้กับลูก

ขอบคุณ “ร้านนมแม่” ด้วย โค้ชทุกคน พี่เก๋ พี่เนตร พี่หน่อย พี่ต่าย และทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ ทุกคนน่ารักมาก 

คุณแม่อยากจะบอกอะไร “น้องสิริน” บ้าง เมื่อน้องโตและได้กลับมาอ่านบทความนี้

สิ่งที่แม่ทำให้หนู คือความภูมิใจของแม่ที่ทำให้ลูกคนหนึ่ง ไม่ใช่เป็นความภูมิใจของแม่คนเดียว แต่เป็นความภูมิใจของหนูด้วย ที่ลูกสามารถกินนมแม่ได้ตั้งแต่วันแรกที่หนูเกิด เป็นจุดเริ่มต้นของการที่แม่ทำให้สามารถเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ได้สำเร็จ เพราะตัวแม่เองในวัยเด็กก็ยังไม่เคยมีโอกาสนี้เลย

ชีวิตคุณแม่หลังจากมีลูกเปลี่ยนแปลงมากน้อยแค่ไหน

ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะมาก เพราะโฟกัสจะมาอยู่ที่ลูกอย่างเดียวเลย เมื่อก่อนจะโฟกัสที่สามีกับตัวเรา และงาน พอมีลูกไม่ได้ถึงขนาดทิ้งทุกอย่างหมด แต่ประมาณ 90% ก็จะโฟกัสไปที่ลูก บางครั้งเราก็คิดว่าตัวเองยังเป็นแม่ที่ไม่ดีพอ ยังทำให้ลูกเจ็บ เวลาเขาชนโน่นนี่แล้วเจ็บ ก็เสียใจว่าทำไมเป็นแม่ที่แย่จัง ยังมีอารมณ์แบบนี้บาง แต่ก็หลักๆ ก็โฟกัสไปที่ลูก

ชีวิตคุณแม่ที่มีลูก “น้องสิริน”  มีความสุขไหม

มีความสุขมากๆในส่วนที่เรามีเขาเป็นลูก แต่ช่วงนี้สภาวะทางเศรษฐกิจ สังคมไม่ดีหลายๆ อย่างมาก ทุกครั้งที่กลับไปเจอลูกก็เหมือนได้เติมพลัง เวลาได้กอดลูก เล่นกับลูก บางทีเวลาเหนื่อยก็ไปนอนตักลูก ลูกก็ทำท่าเอ็นดูแม่ เราหันไปกอดลูก ลูกก็หันมาหอมแม่ ลูบหัวแม่ จับหน้าแม่ ทำให้เรารู้สึกดีมากๆ ทำให้เรื่องต่างๆ ดีขึ้นมาก เหมือนลูกมาช่วยเติมเพิ่มพลังให้ รู้สึกเหมือนปัญหาทุกอย่างจะบรรเทาลง

เส้นทางสายนมแม่ในความคิดแม่เปิ้ล

การเดินทาง  “เส้นทางสายนมแม่”  เหนื่อยกันทุกคน ไม่มีใครราบรื่น แต่อยู่ที่เราจะเดินไปได้ไกลแค่ไหน ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก ใครจะเดินสั้นๆ หรือใครจะเดินยาวๆ อยู่ที่เงื่อนไขของแต่ละคน ที่จะพาเราไปสู่จุดหมายปลายทาง

------------------------------------------------ 

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม โทร. 02-184-8165

คลิกที่นี่ เพื่อลงทะเบียนนัดรับบริการหรือปรึกษาเบื้องต้นทางโทรศัพท์